SIEMENS MULTISTIX (100 sztuk) - paski do badania moczu - 10 parametrów: leukocyty, azotyny, urobilinogen, glukoza, bilirubina, ciała ketonowe, ciężar właściwy, krew, pH i białko.

   PASKI DO BADANIA MOCZU MULTISTIX      

Test tylko do użytku profesjonalnego.  

Testy paskowe do analizy moczu firmy Siemens Healthcare Diagnostics zawierają pola reakcyjne nasycone odczynnikami, służącymi do oznaczania białka, krwi, leukocytów, azotynów, glukozy, ciał ketonowych (kwasu acetylo-octowego), pH, ciężaru właściwego, bilirubiny i urobilinogenu.

Testy paskowe firmy Siemens Healthcare Diagnostics są gotowe do użycia bezpośrednio po wyjęciu z butelki. Wyniki testów można sprawdzić wizualnie na pasku. Można je również odczytać instrumentalnie za pomocą analizatorów biochemicznych moczu serii CLINITEK® oraz odpowiedniego oprogramowania.

• materiał do badania – mocz
• przechowywanie w temperaturze 2 – 30°C 

POBIERANIE I PRZYGOTOWYWANIE PRÓBEK: Próbkę moczu ze środkowego strumienia należy pobrać do czystego, suchego pojemnika. Mocz należy wymieszać przed badaniem, a test przeprowadzić w ciągu dwóch godzin od pobrania próbki, a nawet wcześniej, w przypadku oznaczania bilirubiny lub urobilinogenu. Zanieczyszczenie próbki moczu preparatami do oczyszczania skóry zawierającymi chlorheksydynę może prowadzić do zafałszowania wyników oznaczania białka (a w mniejszym stopniu również ciężaru właściwego i bilirubiny). Obszary robocze i pojemniki z próbkami powinny być bezwzględnie wolne od detergentów i innych substancji zanieczyszczających.

   INFORMACJE O TESTACH:       

BIAŁKO: W ciągu doby (tj. 24 godzin) fizjologicznie wydalane jest mniej niż 0,15 g (150 mg) białka całkowitego. Klinicznie istotny białkomocz stwierdza się w przypadku wydalania powyżej 0,5 g (500 mg) białka na dobę (co odpowiada odczytowi testu paskowego > 0,3 g/l, czyli 30 mg/dl). Wynik dodatni lub wskazujący na obecność śladowych ilości białka, wymaga dalszej oceny laboratoryjnej i klinicznej. Test jest mniej czuły w odniesieniu do mukoprotein i globulin, które są na ogół wykrywane przy stężeniu 0,6 g/l (60 mg/dl) lub wyższym; wynik negatywny nie wyklucza obecności tych białek. 

KREW: W prawidłowym moczu hemoglobina nie jest wykrywana (< 100 µg/l, czyli 0,010 mg/dl; 3 ERY/µl). Znaczenie wyniku odczytywanego jako „ślad" może być różne u poszczególnych pacjentów i dlatego każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny klinicznej. Krew jest często, choć nie zawsze, wykrywana w moczu kobiet w czasie menstruacji. Test jest równie czuły na mioglobinę jak na hemoglobinę. Stężenie hemoglobiny w zakresie 150-620 µg/l (0,015-0,062 mg/dl) w przybliżeniu odpowiada liczbie 5-20 świeżych krwinek czerwonych w mikrolitrze. Kaptopryl i inne związki zawierające grupy tiolowe mogą powodować zmniejszenie czułości testu. Niektóre zanieczyszczenia substancjami utleniającymi, takimi jak podchloryn, mogą dawać wyniki fałszywie dodatnie. Peroksydazy bakteryjne, uwalniane podczas infekcji dróg moczowych, mogą także prowadzić do uzyskania wyników fałszywie dodatnich. 

LEUKOCYTY: Mocz prawidłowy zazwyczaj daje wynik ujemny. Dodatni wynik testu paskowego (+ lub więcej) stanowi użyteczny wskaźnik infekcji. Pojedynczy wynik „śladowy" ma wątpliwe znaczenie kliniczne; niemniej jednak, jeśli się powtarza, może być istotny diagnostycznie. Podwyższone stężenie glukozy (≥ 160 mmol/l lub 3 g/dl) może prowadzić do zaniżenia wyniku. Obecność cefaleksyny, cefalotyny lub wysokiego stężenia kwasu szczawiowego może również zaniżyć wyniki testów. Obecność tetracyklin może zmniejszać czułość testu, a wysokie ich stężenia mogą prowadzić do wyników fałszywie ujemnych. Wyniki dodatnie u kobiet mogą niekiedy być skutkiem zanieczyszczenia próbki wydzieliną z pochwy. 

AZOTYNY: W prawidłowym moczu azotynów nie wykrywa się. Test wykorzystuje przetwarzanie azotanów (pochodzących z diety) na azotyny przez bakterie Gram-ujemne zawarte w moczu. Jednolite różowe zabarwienie testu, niezależnie od nasilenia, należy odczytać jako wynik dodatni, sugerujący obecność co najmniej 105 komórek bakteryjnych w ml moczu (powyżej 16,2 µmol/l, czyli 0,075 mg/dl jonów azotanowych). Test jest swoisty dla azotynów i nie reaguje z żadną inną substancją normalnie wydalaną z moczem. Różowych plamek lub różowego zabarwienia krawędzi testu nie należy interpretować jako wyniku dodatniego. Wynik ujemny nie wyklucza znamiennej bakteriurii. Do wyników fałszywe ujemnych może dojść w przypadku skróconego okresu inkubacji moczu w pęcherzu (< 4 godzin), braku azotanów w diecie lub obecności patologicznych bakterii nieredukujących. 

GLUKOZA: Niewielkie ilości glukozy (< 1,67 mmol/l, czyli 30 mg/dl) są wydalane przez zdrowe nerki. Ilości te są zazwyczaj poniżej progu czułości testu, jednak w rzadkich przypadkach mogą dawać wynik pomiędzy ujemny a 5,5 mmol/l (100 mg/dl), co jest interpretowane jako wynik dodatni. Test jest swoisty dla glukozy; nie jest znana żadna inna substancja wydalana z moczem, która dawałaby wynik dodatni. Wysokie stężenie ciał ketonowych (4 mmol/l, czyli 40 mg/dl) może prowadzić do fałszywie ujemnych wyników w przypadku próbek zawierających niewielkie ilości glukozy (4-7 mmol/l, czyli 75-125 mg/dl).  

CIAŁA KETONOWE: W warunkach fizjologicznych ciała ketonowe nie są wykrywane w moczu. Test reaguje z kwasem acetylooctowym zawartym w moczu, nie dając reakcji z acetonem ani z kwasem β-hydroksymasłowym. Fałszywe wyniki „śladowe" mogą mieć miejsce przy silnie zabarwionych próbkach moczu oraz zawierających duże ilości metabolitów lewodopy. Związki zawierające grupy tiolowe, takie jak; mesna (kwas 2-merkaptoetanosulfonowy) i kaptopryl, mogą prowadzić do wyników fałszywie dodatnich lub atypowej reakcji barwnej. pH: Zakres normy pH moczu zawiera się w przedziale od 4,6 do 8,0. Obszar testowy dla pomiaru pH umożliwia pomiar wartości pH zwykle z dokładnością do jednej jednostki w granicach 5-8,5 przy pomiarze wizualnym i 5-9 w analizatorze. Namnażanie się w próbce moczu niektórych typów bakterii może prowadzić do znacznej alkalizacji (pH > 8,0) w wyniku przemiany mocznika w amoniak. 

CIĘŻAR WŁAŚCIWY: Zakres normy ciężaru właściwego moczu wynosi od 1,001 do 1,035. Jeśli ciężar właściwy losowo pobranej próbki moczu ≥ 1,023, to zdolność zagęszczającą nerek można uznać za prawidłową. Test umożliwia oznaczanie ciężaru właściwego moczu w zakresie od 1,000 do 1,030. Zazwyczaj wynik ten jest skorelowany z dokładnością 0,005 z wartościami uzyskiwanymi metodą refraktometryczną. W celu zwiększenia dokładności wyniki uzyskane dla pH ≥ 6,5 należy zwiększyć o 0,005. Jeżeli test paskowy odczytywany jest przez analizator, poprawka ta jest wprowadzana automatycznie. Na wyniki testu ciężaru właściwego firmy Siemens Healthcare Diagnostics, w odróżnieniu od metody refraktometrycznej, urynometrycznej i osmotycznej, nie ma wpływu obecność kontrastu radiologicznego. Silnie zbuforowany, alkaliczny mocz może powodować zaniżenie odczytów, natomiast obecność umiarkowanej ilości białka (1-7,5 g/l, czyli 100-750 mg/dl) ich zawyżenie. 

BILIRUBINA: Nawet najczulsze metody nie wykrywają bilirubiny w moczu prawidłowym. Pojawienie się już śladowych ilości bilirubiny stanowi podstawę do przeprowadzenia dodatkowych badań diagnostycznych. Indykan (siarczan indoksylu) może być przyczyną powstania żółtopomarańczowej do czerwonej barwy, utrudniającej interpretację odczytu ujemnego lub dodatniego. Metabolity etodolaku mogą prowadzić do fałszywie dodatnich lub atypowych wyników. Nietypowe kolory mogą wskazywać na zaburzenia dotyczące barwników żółciowych i próbka moczu powinna być poddana dalszym badaniom. 

UROBILINOGEN: W warunkach fizjologicznych stężenie urobiiinogenu w moczu nie przekracza 16 µmol/l (1,0 mg/dl). Wynik równy 33 µmol/l (2,0 mg/dl) jest wynikiem granicznym, wskazującym na konieczność przeprowadzenia dodatkowych badań diagnostycznych. Test urobilinogen w moczu w stężeniach od 3,2 umol/l (0,2 mg/dl, czyli 0,2 EU/dl). Nie można stwierdzić nieobecności urobilinogenu w próbce. Pole reakcyjne może reagować z substancjami interferującymi z odczynnikiem Ehrlicria, takimi jak kwas paminosalicylowy i sulfonamidy. Atypowe reakcje barwne mogą wystąpić w obecności wysokich stężeń kwasu p-aminobenzoesowego. W obecności formaliny mogą wystąpić wyniki fałszywie ujemne. Reaktywność paska wzrasta wraz z temperaturą; optymalna temperatura wynosi 22°-26°C. Test nie jest niezawodną metodą wykrywania porfobilinogenu. 

CHARAKTERYSTYKA JAKOŚCI TESTÓW: Charakterystyka reaktywności testów oparta o badania kliniczne i analityczne zależy od szeregu czynników: zmienności w percepcji barw, obecności lub braku inhibitorów i składników upostaciowanych zazwyczaj znajdujących się w moczu oraz warunków panujących w laboratorium podczas używania niniejszego produktu (np. oświetlenia, temperatury i wilgotności). Każdy poziom na skali barwnej lub odczyt aparatu reprezentuje pewien zakres wartości. Ze względu na zmienność próbek i odczytów, wynik znajdujący się między przedziałami może zostać zinterpretowany jako wyższy lub niższy od wartości rzeczywistej. Wyniki zazwyczaj zawierają się w obrębie jednego poziomu stężenia rzeczywistego. Ze względu na naturalne różnice między percepcją oka ludzkiego a czułością układów optycznych analizatorów, możliwa jest niepełna zgodność między wynikami odczytu wzrokowego a wynikami odczytu za pomocą aparatu. Wartości zamieszczone poniżej przedstawiają przeciętną czułość testów, niemniej jednak, ze względu na naturalną zmienność badanych klinicznie próbek moczu, w określonych warunkach mogą być wykrywane niższe stężenia.